Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Dat enim intervalla et relaxat. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Duo Reges: constructio interrete. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Quis istud possit, inquit, negare?

An haec ab eo non dicuntur?

Sed quid sentiat, non videtis. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Sint modo partes vitae beatae. Iam in altera philosophiae parte. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri.

Nihil ad rem! Ne sit sane;
Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem.
Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?
Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas.

Bork: Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?
Itaque fecimus.: Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest.
Venit ad extremum;: Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?
Bork: Quae rursus dum sibi evelli ex ordine nolunt, horridiores evadunt, asperiores, duriores et oratione et moribus.
Perge porro;: Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur?
Bork: Haec quo modo conveniant, non sane intellego.

Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus.
Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur.
Quod quidem iam fit etiam in Academia.
Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis?

Multi enim et magni philosophi haec ultima bonorum iuncta fecerunt, ut Aristoteles virtutis usum cum vitae perfectae prosperitate coniunxit, Callipho adiunxit ad honestatem voluptatem, Diodorus ad eandem honestatem addidit vacuitatem doloris.

In omni autem honesto, de quo loquimur, nihil est tam
illustre nec quod latius pateat quam coniunctio inter
homines hominum et quasi quaedam societas et communicatio
utilitatum et ipsa caritas generis humani.

Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio
philosophorum dare.

Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret?

Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Maximus dolor, inquit, brevis est. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis.