Qui est in parvis malis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Graece donan, Latine voluptatem vocant. Duo Reges: constructio interrete. Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere. Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.

Ita enim parvae et exiguae sunt istae accessiones bonorum,
ut, quem ad modum stellae in radiis solis, sic istae in
virtutum splendore ne cernantur quidem.

Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges,
sed etiam legibus partam.

Idem adhuc;: Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;
Proclivi currit oratio.: Quis istum dolorem timet?
Nihil sane.: Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -;
Quibusnam praeteritis?: Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es.

Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Quid de Platone aut de Democrito loquar? Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur?

Cur, nisi quod turpis oratio est?
Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur.

Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus.

Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur.

Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio.
Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere.
Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.
Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia.
Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt.
Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi;