Quis istud possit, inquit, negare?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Deinde dolorem quem maximum? An tu me de L. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Duo Reges: constructio interrete. Nullum inveniri verbum potest quod magis idem declaret Latine, quod Graece, quam declarat voluptas. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt. Non risu potius quam oratione eiciendum? Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit.

Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem.
Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus.
Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?
Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat.
Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare?
Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes.

Si ista mala sunt, in quae potest incidere sapiens,
sapientem esse non esse ad beate vivendum satis.

Ergo in bestiis erunt secreta e voluptate humanarum quaedam
simulacra virtutum, in ipsis hominibus virtus nisi
voluptatis causa nulla erit?

Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Negare non possum. Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Sed ille, ut dixi, vitiose. Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.

Ex quo intellegitur nec intemperantiam propter se esse fugiendam temperantiamque expetendam, non quia voluptates fugiat, sed quia maiores consequatur.

Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia.
Id est enim, de quo quaerimus.
Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant?

Bork: Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?
Beatum, inquit.: Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;
Bork: Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.

Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Sed ille, ut dixi, vitiose. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? At multis se probavit. Sin autem eos non probabat, quid attinuit cum iis, quibuscum re concinebat, verbis discrepare? Illa tamen simplicia, vestra versuta. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.