Si enim ad populum me vocas, eum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Duo Reges: constructio interrete. Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum?

Illi enim inter se dissentiunt. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis.

Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile.
Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.
Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis.
Inquit, an parum disserui non verbis Stoicos a Peripateticis, sed universa re et tota sententia dissidere?
In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret.
Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.

Sed cum, quod honestum sit, id solum bonum esse dicamus,
consentaneum tamen est fungi officio, cum id officium nec in
bonis ponamus nec in malis.

Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;

Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Sed quot homines, tot sententiae; Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus.

Quaerimus enim finem bonorum.: Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.
Bork: Illo enim addito iuste fit recte factum, per se autem hoc ipsum reddere in officio ponitur.
Avaritiamne minuis?: Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.
Stoicos roga.: Ea possunt paria non esse.

Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest.
Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari.
An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia?
Zenonis est, inquam, hoc Stoici.

Ergo nata est sententia veterum Academicorum et Peripateticorum, ut finem bonorum dicerent secundum naturam vivere, id est virtute adhibita frui primis a natura datis.