Tum ille: Ain tandem?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Duo Reges: constructio interrete. Dat enim intervalla et relaxat. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;

Tanta vis inerat in verbis propter earum rerum, quae significabantur his verbis, dignitatem, ut altior fieres, ut interdum insisteres, ut nos intuens quasi testificarere laudari honestatem et iustitiam aliquando ab Epicuro.

Quae rursus dum sibi evelli ex ordine nolunt, horridiores evadunt, asperiores, duriores et oratione et moribus.
Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.
Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam;
In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?

Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit?
Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.
Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur.
Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere.

Bork: In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt.
Bork: Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.
Bork: Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria.
Bork: Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt.
In schola desinis.: Negare non possum.
Quis enim redargueret?: Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare.

Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Hunc ipsum Zenonis aiunt esse finem declarantem illud, quod a te dictum est, convenienter naturae vivere. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Sed ad illum redeo. Quippe: habes enim a rhetoribus; Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri.

Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro
amico?

Quis hoc dicit?

Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo.

Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.