Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Ne discipulum abducam, times. An hoc usque quaque, aliter in vita? Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Duo Reges: constructio interrete. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.

Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis? Quod vestri non item. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Bork Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem.

Cur ad reliquos Pythagoreos, Echecratem, Timaeum, Arionem,
Locros, ut, cum Socratem expressisset, adiungeret
Pythagoreorum disciplinam eaque, quae Socrates repudiabat,
addisceret?

Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur.

Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile.

Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Negare non possum. Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum.

Haec dicuntur inconstantissime.: Illi enim inter se dissentiunt.
Si quae forte-possumus.: Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum.
Pollicetur certe.: Atque adhuc ea dixi, causa cur Zenoni non fuisset, quam ob rem a superiorum auctoritate discederet.
Frater et T.: Sed quae tandem ista ratio est?
In schola desinis.: Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.
Verum audiamus.: Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate.

Multosque etiam dolores curationis causa perferant, ut, si ipse usus membrorum non modo non maior, verum etiam minor futurus sit, eorum tamen species ad naturam revertatur?

Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris?
Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia.
Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt.
Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.

Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere?
Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris;
Nam quid possumus facere melius?
Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere.
Consequens enim est et post oritur, ut dixi.
In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum;