Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Vives, inquit Aristo, magnifice atque praeclare, quod erit cumque visum ages, numquam angere, numquam cupies, numquam timebis. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re;
Primum divisit ineleganter;
Duo Reges: constructio interrete. Quare attende, quaeso. Bork Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Ita fit ut, quanta differentia est in principiis naturalibus, tanta sit in finibus bonorum malorumque dissimilitudo. Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent.
- Bork
- Haec dicuntur inconstantissime.
- Si longus, levis.
- Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere.
- Bork
- Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane.
- Sed haec omittamus;
- Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt.
- Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas?
- Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.
- Haec non erant eius, qui innumerabilis mundos infinitasque regiones, quarum nulla esset ora, nulla extremitas, mente peragravisset.
- Hoc non est positum in nostra actione.
- Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est.
- Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur.
Quid ergo hoc loco intellegit honestum? Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Et summatim quidem haec erant de corpore animoque dicenda, quibus quasi informatum est quid hominis natura postulet. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.
Quae cum dixissem, magis ut illum provocarem quam ut ipse loquerer, tum Triarius leniter arridens: Tu quidem, inquit, totum Epicurum paene e philosophorum choro sustulisti.
Quorum fuit haec institutio, in qua animadvertas velim quid mutandum putes nec expectes, dum ad omnia dicam, quae a te dicta sunt; Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?