Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Duo Reges: constructio interrete. Quorum altera prosunt, nocent altera. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes.

Cur, nisi quod turpis oratio est?

Sit sane ista voluptas. Recte, inquit, intellegis. Si id dicis, vicimus. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Ostendit pedes et pectus.

Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.
Nihil ad rem! Ne sit sane;
Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam;
Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;
At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.

Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere.

Bork: Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis?
Recte dicis;: Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora.
Bork: Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere.
Bork: Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium.

Attica pubes reliquique Graeci, qui hoc anapaesto citantur,
hoc non dolere solum voluptatis nomine appellaret, illud
Aristippeum contemneret, aut, si utrumque probaret, ut
probat, coniungeret doloris vacuitatem cum voluptate et
duobus ultimis uteretur.

Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior
viderere, non esses tui similis;

Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare.
Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum.
Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?
Audeo dicere, inquit.

Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Quis istud, quaeso, nesciebat? Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.