My Web Page

Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Age sane, inquam. Duo Reges: constructio interrete. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Et adhuc quidem ita nobis progresso ratio est, ut ea duceretur omnis a prima commendatione naturae. Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis?

An ne hoc quidem Peripateticis concedis, ut dicant omnium bonorum virorum, id est sapientium omnibusque virtutibus ornatorum, vitam omnibus partibus plus habere semper boni quam mali?
  1. Sed ad bona praeterita redeamus.
  2. Primum quid tu dicis breve?

Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium.

Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Tria genera bonorum; Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt; Sed nimis multa. Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum.

Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Quid, quod res alia tota est?

Venit ad extremum;
Haec quo modo conveniant, non sane intellego.
Bork
Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria.
Audeo dicere, inquit.
Curium putes loqui, interdum ita laudat, ut quid praeterea sit bonum neget se posse ne suspicari quidem.
Ita credo.
At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia?
Bork
Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate.
Nam si concederetur, etiamsi ad corpus nihil referatur, ista
sua sponte et per se esse iucunda, per se esset et virtus et
cognitio rerum, quod minime ille vult expetenda.

Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis
tuis.