Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Quid est igitur, inquit, quod requiras? Sed ad bona praeterita redeamus. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. De vacuitate doloris eadem sententia erit. Duo Reges: constructio interrete. Bork Nihil sane.

Bork: Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure.
Audeo dicere, inquit.: Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint.
Bork: Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit.
Quonam, inquit, modo?: Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum.

Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; At iam decimum annum in spelunca iacet. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Utrum igitur percurri omnem Epicuri disciplinam placet an de una voluptate quaeri, de qua omne certamen est? Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante.

Rem unam praeclarissimam omnium maximeque laudandam, penitus
viderent, quonam gaudio complerentur, cum tantopere eius
adumbrata opinione laetentur?

Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus
amicitiis praesidii.

Num quid tale Democritus?
Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;
Illa tamen simplicia, vestra versuta.
Prodest, inquit, mihi eo esse animo.
Hic ego: Etsi facit hic quidem, inquam, Piso, ut vides, ea, quae praecipis, tamen mihi grata hortatio tua est.
Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.

Ea denique omni vita, quae in una virtute consisteret, illam vitam, quae etiam ceteris rebus, quae essent secundum naturam, abundaret, magis expetendam non esse, sed magis sumendam.

Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Quo studio cum satiari non possint, omnium ceterarum rerum obliti níhil abiectum, nihil humile cogitant; Quid sequatur, quid repugnet, vident. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.

Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;
Eadem nunc mea adversum te oratio est.
Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;
Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum.
Dat enim id nobis solitudo, quod si qui deus diceret, numquam putarem me in Academia tamquam philosophum disputaturum.
Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile.