Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Duo Reges: constructio interrete. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere.

Id et fieri posse et saepe esse factum et ad voluptates
percipiendas maxime pertinere.

Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia
nihil interesse.

Deprehensus omnem poenam contemnet.
Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit?
Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum.

Nam ceteris in rebus síve praetermissum sive ignoratum est quippiam, non plus incommodi est, quam quanti quaeque earum rerum est, in quibus neglectum est aliquíd.

Hoc tu nunc in illo probas. At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset.

Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit? Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat;

Itaque hic ipse iam pridem est reiectus;
Sed et illum, quem nominavi, et ceteros sophistas, ut e Platone intellegi potest, lusos videmus a Socrate.
Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit;
Tamen a proposito, inquam, aberramus.

Bork: Hi autem ponunt illi quidem prima naturae, sed ea seiungunt a finibus et a summa bonorum;
Pollicetur certe.: Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.
Bork: Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari.