Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Non autem hoc: igitur ne illud quidem.

Sed audiamus ipsum: Compensabatur, inquit, tamen cum his
omnibus animi laetitia, quam capiebam memoria rationum
inventorumque nostrorum.

An est aliquid, quod te sua sponte delectet?

Nam interdum nimis etiam novit, quippe qui testificetur ne intellegere quidem se posse ubi sit aut quod sit ullum bonum praeter illud, quod cibo et potione et aurium delectatione et obscena voluptate capiatur.

Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris? Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Quod totum contra est. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Egone quaeris, inquit, quid sentiam?

Bork

Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis.

Quis hoc dicit?

Omnis enim est natura diligens sui.

Si longus, levis.

Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret.

• Quod non subducta utilitatis ratione effici solet, sed ipsum a se oritur et sua sponte nascitur.
• Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur.
• Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae?

1. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?
2. Bork

Aufert enim sensus actionemque tollit omnem.

Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus.