An haec ab eo non dicuntur?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Iam in altera philosophiae parte. Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Duo Reges: constructio interrete.

Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit;

Quae sequuntur igitur?: Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes;
Bork: Hoc est vim afferre, Torquate, sensibus, extorquere ex animis cognitiones verborum, quibus inbuti sumus.
Facete M.: Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt.
Easdemne res?: Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.
Bork: Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt.
Qui convenit?: Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur.

Ad eos igitur converte te, quaeso. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Qui convenit? Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.

Sed fortuna fortis;
Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.
Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis.
Non autem hoc: igitur ne illud quidem.

Prodest, inquit, mihi eo esse animo.

Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Dat enim intervalla et relaxat. Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit? Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?

Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media
omnia aut pleraque servantem vivere.

Sic igitur in homine perfectio ista in eo potissimum, quod
est optimum, id est in virtute, laudatur.

Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse?
Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.
Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum.
Non prorsus, inquit, omnisque, qui sine dolore sint, in voluptate, et ea quidem summa, esse dico.