Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Duo Reges: constructio interrete. Falli igitur possumus. Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Sed residamus, inquit, si placet. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur.

Praeteritis, inquit, gaudeo.: Tanta vis admonitionis inest in locis;
Deinde dolorem quem maximum?: Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur.

Sumenda potius quam expetenda.
Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt;
Invidiosum nomen est, infame, suspectum.
Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest.
Si enim ad populum me vocas, eum.

Nunc de hominis summo bono quaeritur; Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Si enim, ut mihi quidem videtur, non explet bona naturae voluptas, iure praetermissa est; Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;

Putabam equidem satis, inquit, me dixisse.
Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate.
Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est?

Et hi quidem ita non sola virtute finem bonorum contineri
putant, ut rebus tamen omnibus virtutem anteponant;

Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?

Prave, nequiter, turpiter cenabat; Videmus in quodam volucrium genere non nulla indicia pietatis, cognitionem, memoriam, in multis etiam desideria videmus. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis?

Chrysippus autem exponens differentias animantium ait alias earum corpore excellere, alias autem animo, non nullas valere utraque re;